Mijn Eigen Vorm

Een belangrijke hoek in het huis is de plek waar de bank staat. Bij ons staat hij in een soort nis, precies goed. Deze zeer fijne en mooie bank hebben we 2 jaar geleden gekregen van vrienden die verhuisd zijn naar Australie (gelukkig kregen wij de bank, maar we missen ze wel).

Waar ik het eigenlijk over wil hebben is het tafeltje. Want dat is uniek. Het is een boomstam (ik weet niet van wat voor boom of uit welk land) die eerst een plek had in mijn moeder haar huidige badkamer. De vorige bewoners hadden er een grote plant op staan en door het gewicht (hij is heeeel erg zwaar) hebben ze de stam laten staan. Verhuizers hebben hem naar ons vorige huis gebracht (twee man sterk) en een vriend van F heeft hem toen in zijn eentje naar drie hoog getild! Er zijn er wielen onder gezet en weer later is de verflaag inclusief de druipers erop gekomen. Nu ruim vier jaar later, ben ik er nog steeds heel erg blij mee en ook best trots op. Ik weet ook wel dat dit soort tafels inmiddels in meerdere winkels te koop staan, maar niet zo en ook toen nog niet zo veel als nu. Hij is 1 van de pronkstukken van de woonkamer als je het mij vraagt.

Een aantal weken geleden waren we weer eens in het al eerder genoemde ‘Huisje Drenthe’ en een vast onderdeel van een verblijf daar is natuurlijk wandelen. Logisch het huisje staat in een bos. Ik ben altijd op de uitkijk naar mooie takjes en spulletjes uit de natuur, het meeste laat ik uiteindelijk liggen, maar soms neem ik toch iets mee. Een mooie denne appel, grote stokken waarvan dan een klein deel een haakje voor aan de muur wordt, dat soort dingen. Dit keer was ik op zoek naar een mooie stok voor in huis. Onder het mom van ‘de natuur in huis halen’. Ja beste mensen dat is heel erg hip. Boeiend dat het hip is… nouja, als je het een leuke trend vind: waarom niet? Maar dan zet je de natuur natuurlijk wel een beetje naar je hand. Dus dat heb ik dit weekend gedaan. Eerder had ik de tak al ontschorst, ook een goeie buitenbezigheid als je in Drenthe bent. Nu de tak omwikkelt met vrolijk gekleurde touwtjes en tadaaaa: een gezellig naar mijn hand gezet stukje natuur in huis!

O en dan nog iets: wandelen is niet saai, wandelen is heerlijk!

Kinderen (en sommige volwassenen) denken dat iemand pas creatief is als hij of zij mooi kan tekenen. Een misvatting. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen wel iets van creativiteit in zich heeft, de een meer dan de ander, maar iedereen heeft het. Iedereen komt in situaties waarin je het moet gebruiken, het betekent niet dat je dan ook daadwerkelijk moet knippen, plakken, tekenen of schilderen. Creativiteit heb je nodig in elk beroep. Neem bijvoorbeeld een advocaat. Is die niet creatief aan het zoeken naar oplossingen voor zijn client? Een loodgieter komt gekke huizen tegen waarin alle buizen net weer anders liggen dan ‘normaal’. Een verpleegster moet op verschillende manieren met patienten omgaan en ook dat vergt af en toe creativiteit. Niet met een kwast, maar toch.

Veel van mijn leerlingen worstelen ook met hun creativiteit, zeker als de buurvrouw naast ze wel heel mooi kan tekenen en zij niet. Dus soms gooi ik er een opdracht in waarbij ze op een creatieve (en leuke/gekke) manier naar een oplossing moeten zoeken, onder tijdsdruk en waarbij het voor hun duidelijk is dat de uitkomst niet ‘mooi’ hoeft te zijn. Dat laatste vinden ze vooral vaak zelf, waardoor ze dichtslaan.

Hieronder was de opdracht: maak een toren van spekjes en pasta, zo hoog mogelijk, maar vooral zo stevig mogelijk want er moet een flesje water op blijven staan. Ze werkten samen in groepjes van 4, hadden een zak spekjes en oneindig veel pasta.